Pamięci poległym
Chamberlain i fantastyka
Wit Salamończyk - 1 kwietnia, 2025Zmarły niedawno Richard Chamberlain to amant pokoleniowy. I wraz z moim pokoleniem zapomniany. Prawie nie grał fantastyki. Prawie.
Chamberlain zagrał w największych hitach lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Były to filmy, które „leciały w telewizji” w czasach kiedy film wyświetlany w telewizji oglądała praktycznie cała Polska.
To chyba poniekąd decydowało o wielkiej (i stosunkowo krótkotrwałej) karierze tego charyzmatycznego aktora. Bo faktycznie wyspecjalizował się w miniserialach będących telewizyjnymi superprodukcjami. Szogun, Ptaki ciernistych krzewów, Tożsamość Bourne’a – to bogate seriale o budżetach filmów kinowych. Przyćmiewały rozmachem a jednocześnie będąc dostępne w telewizji – trafiały praktycznie wszędzie.
Niestety – seriale chyba też szybciej odchodzą w niepamięć. „Współczesnej młodzieży” ten aktor z niczym się chyba nie kojarzy. A trochę szkoda – bo na przykład pierwotny Szogun to dzieło hipnotyzujące.
Świetnie poprowadzone wątki. Dobrze wykrojona fabuła z pierwowzoru literackiego. Ten film wspaniale wprowadzał w świat średniowiecznej japońskiej kultury. Z niesamowitą Mariko w roli Wergiliusza oprowadzającego Anjin-sana po kręgach japońskiego piekła Nie oglądałem nowej i chwalonej ekranizacji, ale na pewno tamten serial to wciąż przepis na wspaniale spędzone wieczory.
Widziałem tylko fragmenty Tożsamości Bourne’a. Myślę że w nowe wcielenie w wykonaniu Matta Damona wygrywa w wielu aspektach ze staroświecką produkcją z lat 80. Ale jednak to Bourne Chamberlaina był bardziej autentyczny i wierny oryginałowi z powieści Ludluma. Damon – to Bourne ery kinowa fikołków i ultra realistycznych bijatyk, pościgów i wkręcania tępych agentów. Chamberlain był bardziej człowiekiem. No i walczył z prawdziwym Carlosem.
Do tego ikoniczne główne role w Aramisa w Trzech Muszkieterach, Dantesa w Hrabim Monte Christo oraz Casanovy w… Casanovie. To wszystko tworzyło absolutny kanon. Pan Ryszard podbijał serca wszystkich od dzieci uwielbiających przygody po młodsze i starsze panie łzawiące nad romantycznymi wątkami Ptaków Ciernistych Krzewów.
Filmy o muszkieterach – natomiast to do tej pory niedościgniony wzorzec ekranizacji powieści Dumasa. Każda kolejna ekranizacja wydaje się być jeszcze bardziej głupkowata. Może Człowiek w żelaznej masce z Di Caprio – mógłby się z czymś równać. Ale produkcja z lat 70 tych to kino niezrównane. Lekkość, idealny dobór składników. Do tego absolutnie bezkonkurencyjne Faye Dunaway i Raquel Welch oraz czarne charaktery Christophera Lee i Charltona Hestona. Evergreen.
Wszystko to były filmy kostiumowe, awanturnicze, historyczne.
Ale nasz amant zagrał też w dwóch filmach ocierających się o fantastykę.
* * *
Pierwszy to Kopalnie Króla Salomona – kinowy hit będący próbą zdyskontowania sukcesu Indiany Jonesa.
Drugi to bardzo charakterystyczny film katastroficzny Rój (1978). Opowiada on o tym jak pszczoły próbują zrobić to co Chruszczow albo Che Guevara, czyli zniszczyć Stany Zjednoczone Ameryki. Dziś wielu może ocenić że to głupkowaty film. Ale dzieckiem oglądając – drżałem i bardzo mi się cały ten obraz podobał. Pszczoły były bardzo groźne, bezwzględne i mało kto był w stanie im stawić czoła.
Chamberlain grał tam rolę drugoplanową – profesora któremu przypadł zaszczyt przypadkowego wysadzenia elektrowni atomowej. Nikt nie wie jak to możliwe. Ale bloki reaktorów wybuchały bardziej widowiskowo niż te w Czarnobylu.
Dziękujemy Panie Ryszardzie i obyś Non omnis umarł.
Wit Salamończyk
* * *
Bądź z nami! Podłącz się do naszego nadajnika!
Subscribe
Login
0 komentarzy
najstarszy
