Piernikiem i Wiatrakiem
Huberath vs Masterton
Manitou - 16 czerwca, 2022Kategoria „Piernikiem i Wiatrakiem” to nic nadzwyczajnego. Na jutubach częste są cykle typu „wielkie konflikty”. Niektórzy powiedzą, że „nie wolno się porównywać”. Ale są może i tacy, którzy powiedzą, że porównanie to bardzo ważna metoda naukowo-statystyczna. Czym byłby świat bez sortowania bąbelkowego…
Jesteśmy to winni Markowi. Grahamowi pewnie też. Co najmniej raz jeden spotkali się na Pyrkonie, na jednym z paneli. O czym rozmawiali? Kto to dziś pamięta… Na pewno rozmawiały dwa światy.
Patrząc z wierzchu, w realnym świecie są to dwa światy.
Patrząc na karty książek, może uda się znaleźć więcej punktów zbieżnych między ich dwoma światami.
A więc:
Huberath
vs
Masterton
Jest suspens. Zawsze jest suspens. Teksty Huberatha zawsze się dzielą na „przed” i „po”. Zawsze jest szok sprawczy.
Nie ma suspensu. Wszystko wiadomo od przeczytania tytułu. Książki Mastertona choć urocze i nawet misterne – to jednak nie potrafią zaszokować literacko.
Bohater? No z bohaterami to bywa różnie. Są a jakoby ich nie było.
Bohaterowie Mastertona naprawdę wzbudzają sympatię i są nieszablonowi. Na pewno krwiści.
Pisze fantastykę naukową.
Pisze horrory, które wyglądają jak kryminały oraz kryminały które wyglądają jak kryminały.
Zdobył nagrodę Zajdla
Jeszcze mu się to nie udało. Trochę niesłusznie, bo ma jakieś polskie korzenie i może by napisał coś w języku przodków. A może regulamin nagrody by się trochę otworzył na inne języki. Poszerzył swoją tożsamość…
W jego książkach duchy to nie wymysł.
W jego książkach duchy to ciekawy wymysł.
Pisze dialogi sytuacyjne. Ich celem jest piękno.
Pisze dialogi, które pchają akcję do przodu. Ich celem jest ruch.
Rozwikłuje zagadkę podszewki świata.
Rozwikłuje zagadki kryminalne.
Pisze na jeden temat – o umieraniu.
Choć na kartach jego książek odkrywamy stosy trupów, nie wiem czy napisał kiedyś coś o umieraniu.
Był na Pyrkonach od samego początku.
Przyjechał na dwa Pyrkony, jak to się stało modne.
Zawsze chętnie współpracował z innymi Planetami
Wciąż wybiera Cosmopolitan.
Nie pisze po angielsku i to jest jego największa słabość.
Pisze po angielsku i to jest jego największa siła.
Nie pisał poradników erotycznych. A przynajmniej nie są to dobre poradniki erotyczne.
Pisał coś jeszcze oprócz poradników erotycznych.
Zawodowo zasusza organizmy.
Prywatnie jest dość zasuszony.
Żonaty z Polką.
Żonaty z Polką.
Nie zajmuje się głupotami.
Dużo udziela się w wysokonakładowych magazynach.
Jest profesorem nauk ścisłych.
Tak że ten tego
Debiutował w wieku 33 lat (!)
Debiutował w wieku 30 lat.
Napisał co miał do napisania.
Chyba wciąż próbuje.
Jest przewrotny. Interpretacja jego wizji zawsze może być inna niż Ci się wydaje.
Przewrotność chyba mu się nie zdarza. Jego proza jest prostolinijna.
W życiu jest dość aluzyjnym interlokutorem.
W swoich książkach podobnie.
W życiu jest dość dowcipnym gawędziarzem.
W swoich książkach stara się trzymać to w tajemnicy.
Posiada polską rezerwę.
Posiada szkocki humor.
Niestety musi sam komentować głębsze warstwy swoich powieści.
Niestety nie ma czego komentować.
Nic nie jest ukryte, nic nie jest niezrozumiałe.
Umie się posługiwać lingwistyczną estetyką.
Niczego takiego nie próbuje
Musi nosić okulary.
Musi nosić okulary.
Pomaga pisać prace polskim doktorantom.
Pomaga pisać opowiadania polskim więźniom.
Pisze o piekle i niebie
Pisze o piekle.
Jada w krakowskich restauracjach.
Przez swą mowę ojczystą jest niemile widziany w krakowskich restauracjach.
Redaktor Manitou
Bądź z nami! Podłącz się do naszego nadajnika!
Zaproszenie od redakcji.
Jeżeli chcesz wyrazić polemikę.
Lub jeżeli w ogóle podoba Ci się nasze medium i chciałbyś przez nasz kanał coś wyrazić. Zapraszamy. Pisz do nas. Może się uda.
Nie musimy się zgadzać.
Albo inaczej – musimy się zgadzać co do jednego:
pluralizm jest OK i każdy ma prawo do swoich poglądów.
Forumlarz kontaktowy
[…] CZYTAJ >> >> CZYTAJ >> >> CZYTAJ >> >> CZYTAJ […]