Książkowe Nowinki
Agla. Aurora – Za drugim razem
Trzydzieste Plenum - 18 grudnia, 2023
Agla. Aurora. Przy otwierającym tomie byłem pierwszy do narzekania, że wszystko fajnie, ale młodzieżówka, trochę infantylne i tak dalej.
Drugi tom tymczasem dojrzewa wraz z bohaterami. Gra toczy się o coraz większą stawkę, wydarzenia gęstnieją.
Nie ukrywam – wciągnęło mnie to ponad wszelkie oczekiwania i tak z 70% książki czytałem niemal z wypiekami na twarzy, zastanawiając się, co dalej. Zasługa to przede wszystkim stylu i narracji Raka, jego błyskotliwych, plastycznych opisów, karkołomnych pomysłów, mieszania porządku (geograficznego, historycznego, kulturowego) naszego świata z tym z jego wyobraźni.
Bo fabularnie w sumie nic nadzwyczajnego – podróże, inicjacje, pościgi, ucieczki.
Właśnie tych dwóch ostatnich aspektów robi się, im bliżej końca, trochę zbyt dużo i lektura zaczyna męczyć – w końcu to prawie 800 stron, więc ile można tak się gonić?
Nie wszystkie rozwiązania i decyzje fabularne mogą się też podobać czytelnikowi, ja kilka razy chciałem milcząco zaprotestować, ale cóż – autora cyrk i jego małpy.
Mimo znużenia końcówką, znakomita książka.
Trzydzieste Plenum
* * *
Bądź z nami! Podłącz się do naszego nadajnika!
Martha Wells – Wszystkie wskaźniki czerwone/Sztuczny stan
Nie ukrywam, że współczesnej fantastyki nie czytam dużo.
Raz – nie nadążam i na wszystko czasu brakuje. Dwa – jestem z tych, którzy uważają, że w tym gatunku literackim dobrze już było, a teraz jest co najwyżej tak sobie, a dobre pozycje trafiają się raczej rzadko.
Żeby jednak zupełnie kontaktu nie tracić, od czasu do czasu sprawdzam na przykład książki nagrodzone.
I mimo że wydaje się to chyba coraz gorszym tropem (lektura nagrodzonego w tym roku Nebulą opowiadania Johna Chu długo jeszcze będzie dla mnie powracającym koszmarem), jednak próbuję.
Raz – nie nadążam i na wszystko czasu brakuje. Dwa – jestem z tych, którzy uważają, że w tym gatunku literackim dobrze już było, a teraz jest co najwyżej tak sobie, a dobre pozycje trafiają się raczej rzadko.
Żeby jednak zupełnie kontaktu nie tracić, od czasu do czasu sprawdzam na przykład książki nagrodzone.
I mimo że wydaje się to chyba coraz gorszym tropem (lektura nagrodzonego w tym roku Nebulą opowiadania Johna Chu długo jeszcze będzie dla mnie powracającym koszmarem), jednak próbuję.
Subskrybuj
Login
0 komentarzy
Najstarsze
