Film
„Przesilenie zimowe” i stare dobre prawdy
Ryszard Ochudzki - 20 marca, 2024Z nominowanych ról, które dostały Oscara, to obejrzałem gorąco rekomendowany przez Jacka Sobotę film pt. „Przesilenie Zimowe„
Nie dziwię się, że profesor Jacek tak chwali ten film, gdyż jest on o relacji między uczniem a nauczycielem, ale według starych, dobrych wzorców, czyli mistrz-uczeń, trochę w stylu Stowarzyszenia umarłych poetów- bez żadnych innych podtekstów.
Mamy elitarną szkołę średnią w USA dla chłopców, rok 1970. Na przerwę świąteczną (Bożonarodzeniową, niech google wybaczy), szkoła się zamyka ale zapewnia opiekę tym uczniom, którzy nie mają jak na te Święta i Nowy Rok, wrócić do domu.
Na opiekuna niewielkiej grupy chłopaków zostaje wyznaczony samotny, zrzędliwy nauczyciel historii starożytnej (bardzo dobry w tej roli Paul Giammatti, nie dziwię się Jackowi, że mu przypasił, może to jego alter ego 😉 ). Do pomocy – a właściwie gotowania, zostaje wyznaczona ciemnoskóra, puszysta kucharka (grana właśnie przez Da’Vine Joy Randolph, która za tę rolę dostała Oscara – źle nie było, ale czy była faktycznie najlepsza, czy zwyciężyła polit. poprawność, tego nie wiem, bo nie widziałem pozostałych nominowanych ról). Kucharka przeżywa śmierć jedynego syna w Wietnamie. Oprócz nich, zostaje ostatecznie jeden z chłopaków, z którym nauczyciel ma na pieńku.
Zmuszeni do bycia ze sobą, w tak wąskiej grupie, toczą rozmowy, czasem gwałtowne, ale powoli się jakoś na siebie odkrywają. To film bez efektów, oparty na dialogach, emocjach, klasyczny obraz o dojrzewaniu (i chłopaka do bycia mężczyzną, ale też starego faceta do bycia mężczyzną, samotnej kobiety do przyjęcia straty dziecka). Nakręcony dosłownie w starym stylu, zwłaszcza ujęcia kamery, zdjęcia, nawet sekwencje początkowe studia filmowego wzięte z lat 70tych – wszystko bardzo stylizowane na lata 70te, nie tylko kostiumy i fryzury.
Na pewno warty uwagi, w dobie szalonych efektów, durnych fabuł i wykreowanych cyfrowych światów, można obejrzeć bez obaw, że twórcy odwalą jakieś wydumane reinterpretacje podstawowych pojęć.
Tu pojęcia są zachowane w ujęciu klasycznym jak i stare, dobre prawdy.
Redaktor Ochudzki Ryszard
PS.
Pytanie z sali:
Skoro wygrało Oscara, czy są w filmie wątki Woke – czyli zapowiadane szumnie zestawy obowiązkowe „kawa z wuzetką”?
Odpowiedź:
Owszem są wątki rasowe (buracka beka z Azjatów jednego z uczniów) i klasowe, czyli czarnoskóra, samotna matka nie była w stanie pokryć kosztów studiów zdolnego syna, dlatego trafił do wojska i zginął w Wietnamie, podczas gdy szkoła jest pełna tępych białych synalków bogatych rodziców (po jednego przylatuje helikopter, żeby go zabrać na narty), którzy bez wysiłku i arogancko są pewni dobrych studiów pomimo braku wiedzy i olewania nauki.
Nasz główny bohater jest takim lewackim nauczycielem, intelektualnym agnostykiem, który na swoim poletku stara się chłostać mentalnie tych chłopaczków, jakiegoś z nich uwala, za co m.in. zostaje obciążany niewdzięczną funkcją świątecznego opiekuna. Na szczęście te wątki są gdzieś ledwie zaznaczone w tle, bo główny temat to miłość, a właściwie jej brak, także ze strony najbliższych, godność własna, odkrywanie swojej tożsamości (ale nie na zasadzie orientacyjnego comming outu), piękno i dobro jaka daje wiedza o sobie i przełamanie strachu.
* * *
Bądź z nami! Podłącz się do naszego nadajnika!
Aż poleje się krew – Adam… Hiob… I’m finished
Jeden z lepszych filmów ever „Aż poleje się krew”
O roku ów (2007). Jakież tam były filmy w wyścigu po Oscary! Przegrać z „To nie jest kraj dla starych ludzi” to poziom rywalizacji Nykänen z Weißflog!
O roku ów (2007). Jakież tam były filmy w wyścigu po Oscary! Przegrać z „To nie jest kraj dla starych ludzi” to poziom rywalizacji Nykänen z Weißflog!
Subskrybuj
Login
0 komentarzy
Najstarsze
